Pamiętam

 

Plany mojej córki poszły dziś nie po jej myśli. Złości się. 'To najgorszy dzień w moim życiu'. I chwała Bogu, że tak wygląda jej najgorszy dzień. Oby nie było gorszych. 

Dziś rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Jestem pełna podziwu dla ludzi, którzy brali w nim udział. Pełna współczucia dla tych, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. Kiedy słucham ich wspomnień mam łzy w oczach. Nawet nie potrafię sobie tego wszystkiego wyobrazić. Jak głębokie blizny muszą zostawiać takie przeżycia.

 

 

zdjęcie ze strony Muzeum Powstania Warszawskiego

Mój dziadek był jednym z walczących (pierwszy po prawej w drugim rzędzie na zdjęciu powyżej). Po Powstaniu on i jego brat trafili do niewoli. Jako dziecko uwielbiałam słuchać ich wspomnień. Nie ma ich z nami już od dawna ale pozostaje we mnie żal, że nie zdążyłam dowiedzieć się więcej. I podziękować za ich odwagę. Za to, że mieli nadzieję, że ich walka coś zmieni. A krytykantom Powstania życzę tylko, żeby nigdy nie mieli okazji być w takiej sytuacji.

Ja pamiętam i dziękuję.